زمانی که خداوند ما را آفرید مگر به تک تک ما چیزی به اسم عقل نداده است؟ قطعا در وجود  همه‌ی ما عقل وجود دارد که با آن فکر می‌کنیم، اندیشه می‌کنیم و در نهایت تصمیم گیری می‌کنیم، خوب حالا که خدا خودش در وجود ما به صورت ذاتی عقل را قرار داده است، عقلی که می‌تواند تجزیه و تحلیل کند، فکر کند و در نهایت تصمیم گیری کند، پس چرا ما باید از کودکی مدرسه برویم و درس بخوانیم و آموزش ببینیم؟ چرا انقدر کتاب خواندن اهمیت دارد؟ چرا آموزش های مختلف در زمینه‌های مختلف اهمیت دارند؟ چرا به موضوع مشورت گرفتن در کارها از افراد دانا در دین اسلام به اندازه‌ی زیاد تاکید شده است؟ چرا همیشه کارهای بزرگ مثل پروژه‌های مهم تنها توسط یک فرد به تنهایی انجام نمی‌شود، مگر عقل و ذهن یک انسان کامل نیست پس چرا یک فرد به تنهایی از پس انجام دادن یک پروژه بزرگ برنمی‌آید؟ باید بگوییم که عقل ما انسان‌ها یکی از اسرار حیرت انگیز عالم هستی است خداوند بزرگ این نعمت شگفت‌انگیز را به انسان که اشرف مخلوقاتش است عطا کرده است و به او کرامت کرده است و انسان هم در پناه همین موهبت الهی خود را به کامل‌ترین درجات کمال می‌رساند یعنی به وسیله‌ی همین نعمت عقل انسان می‌تواند راه صحیح را از راه ناصحیح تشخیص دهد و باعث رشد و شکوفایی خودش شود اما گاهی شرایطی در زندگی تک تک ما ایجاد می‌شود که عقل در کار خود می‌ماند و در تشخیص راه صحیح و انتخاب شایسته سخت دچار سردرگمی می‌شود و نمی‌داند که باید چه کند، در این شرایط اگر ما بدانیم که باید چه کنیم می‌توانیم به راحتی انتخاب درستی داشته باشیم اما اگر بلد نباشیم که باید چه کنیم هیچگاه نمی‌توانیم انتخاب شایسته‌ای داشته باشیم، اما در شرایطی که عقل ما در کار خود می‌ماند باید چه کنیم؟